พบตัวเองในความเงียบหลังการเดิมพันครั้งสุดท้าย

ฉันเคยคิดว่าชัยชนะคือมงกุฎและป้อมปราการ—เสียงดังของเขาและเสียงแตร์ของเข็ม แต่ตอนนี้? ฉันนั่งคนเดียวตอนสองทุ่ม แสงหน้าจออ่อนๆบนโต๊ะ นิ้วมือจับรูปแบบที่คนอื่นไม่มองเห็น เกมไม่ให้รางวัลเป็นถ้วยรางวัล มันให้รางวัลเป็นความเงียบ ฉันเติบโตในโลกที่อัศวินสวมเกราะแต่พูดเบาๆ—แม่ whispered ว่าคุณค่าไม่วัดจากเดิมพัน แต่จากความเงียบ ในเกมของพระราชา การหมุนครั้งทุกครั้งคือคำอธิษฐาน ไม่ใช่เพราะเชื่อในโชค—แต่เพราะฉันเชื่อในตัวเอง RNG ไม่มีโกห์—but มันก็ไม่แครากรับผิดชอบ มันทำให้ฉันเป็นอิสระ เมื่อเล่นเพื่อเงิน เธอก็ไม่ตามหาเกียรติ—เธอฟังเสียงสะท้อนที่ความเงียบสามารถได้ยิน ฉันเริ่มด้วย CNY 10 เดิมพัน: ก้าวเล็กๆผ่านคืนกลางกลางคืน จากนั้นมา ‘คลังสมบัติแห่งพระราชา’ — พิธีสามสิบนาทีที่ฉันหยุดก่อนจะเพิ่มขึ้น อารมณ์ใดๆเลย มีแค่อากาศ ตอนนี้ฉันเลือกเกม ‘ผ้าคลุมไว้วอน’—ไม่เพื่อลำโพรง และเพื่อความเงียบระหว่างการหมุนครั้ง การตอบแทนไม่มีเงิน—มันเป็นช่วงเวลาเมื่อหัวใจหยุดเต้น… และเธอจำได้ว่าทำไมถึงเล่น เธอไม่มีจำเป็นพระราชา เธอก็แค่อยู่—and เฝึกอยู่นานพอจะได้ยินตัวเอง