Bakit Ako Umiiyak Pagkatapos ng Unang Free Spin

Nakatulog ako sa loft ko sa 2:17 a.m., ang vinyl ay umiinom ng soft jazz habang naglalaho ang screen—isa pang bilog, isa pang spin, isa pang near-miss. Naniniwala akong ang kaharian ay nasa mga numero: win rates, return ratios, risk tiers. Pero pagkatapos ng dalawampu’t pito pang spin na walang payout, nagbago lahat. Hindi niya alam kung umiiyak ako. Patuloy lang ito.

Tamtandaa kong—hindi ito kakaibigan. Ito ay salamin.

Ang bawat pull ay parang armas sa lumang bato. Ang bawat pixel ng liwan ay sumisigaw sa kabatahan ko: ang mga sabi ni nanay na Tsino’y humihingal sa tahimik; ang trumpeta ni tatay’y humaambo sa ilalim ng ulan. Hindi ito paglalaro—ito ay ritwal.

Hindi ako natamo ng korona. Pero ipinakita sakin kung paano isusuot ito.

Hindi na ako hinahanap ng bonus. Nagbasa ako ng fine print: ‘30x wager requirement.’ Pumili ako ng low-risk games—hindi dahil takot sa pagkawala, kundi dahil tandaan ko kung ano ang pagkakakapit.